Reflexmassage werd duizenden jaren geleden al toegepast. Van oude afbeeldingen weten we dat in India en Egypte en bij bepaalde indianenstammen deze methode van genezing werd gebruikt. De oudste vorm ervan is waarschijnlijk de Chinese ‘stone stepping’ massage, een speciale manier van lopen op paden met kiezelstenen, ontworpen om de gezondheid te verbeteren. Ongeveer 2000 jaar geleden begonnen Chinese artsen ziektes echt te behandelen met voetmassage.
In de westerse wereld heeft Dr. Fitzgerald, een Amerikaanse KNO-arts, de informatie die over reflexmassage bestond bijeengebracht en tot één systeem gemaakt. Dr. Fitzgerald heeft het lichaam in 1917 in 10 zones verdeeld. Het ontwikkelde systeem noemde hij zonetherapie.
Natuurlijk heeft de ontwikkeling van voetreflexmassage daarna niet stil gestaan. De theorieën van Dr. Fitzgerald werden verder uitgewerkt door Dr. Joe Shelby Riley. Hij verdeelde het lichaam in 4 horizontale zones en begon met het vastleggen van specifieke punten op de voeten, die een relatie zouden hebben met specifieke delen van het lichaam. Eunice Ingham, die als fysiotherapeute samenwerkte met Dr. Riley, heeft de zonetherapie zoals hij nu bekend is ontwikkeld en er grote bekendheid aan gegeven.
Er bestaan inmiddels ook vele benamingen voor voetreflexmassage: voetreflexmassage, reflexologie, voetreflexologie, voetreflextherapie, reflexzonetherapie. Hierdoor ontstaat er soms wat verwarring, hoe zit dat in elkaar? Zolang er (voet)reflex in het woord zit, is de theorie gebaseerd op reflexpunten. Er bestaan natuurlijk ook “standaard” voetmassages. Vaak zijn deze massages dan niet gericht op reflexpunten maar alleen op ontspannende massagetechnieken. De voetreflexmassage is gericht op reflexgebieden in combinatie met ontspannende massagetechnieken.